top of page

Hayatında olduğu için şükrettiğin birini anlat.

  • Yazarın fotoğrafı: Feyza Nur SAĞLAM
    Feyza Nur SAĞLAM
  • 25 Eyl 2023
  • 3 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 30 Tem 2024

Hayatımda olduğu için şükrettiğim birçok insan var. Bu yazıda kimi yazsam diye çok düşündüm. Hep de bir cevaba vardım aslında, en yakınıma gittim hatta. Ama şuan bu yazıyı yazıyorken bile sanki o cevabın içime sinmediğini bilerek, o kişiyi yazamıyorum.

 

Evet, hayatımda olduğu için şükrettiğim sayılı insanlar var. Her birinin kalbinde olduğum için, her biri kalbimde olduğu için şükürler olsun...

 

Evet, bu kişiler arasında çok özel kişiler de var. Her birinin ayrı güzelliği var. Her biri ile ayrı keşfettiğim bir ben var. Her birini ayrı severim. Her biri ile ayrı sevilirim. Her biri ile kendine özgü anılarımız var. Her biri hakkında diyebileceğim çok şey var. Çokça şükür cümlem var.

 

Ama iş bu yazıya geldiğinde, tüm bunların dışında bir şey arıyor gibiyim. Daha farklı, daha anormal, daha bana özgü bir şey. Günlük hayatta verilebilecek cevaplar dışında bir şey. Özel bir şey...

 

Ve bu noktada aklıma üç şey geliyor esasen.

Hayatımda olduğu için şükrettiğim insanlar dışında; hayatımda olduğu için şükrettiğim üç varlık var sanırım. Biri ben, biri önüme kendi koyduğum gölge ve diğeri de henüz görünmez bir gölge.

 

Gölgeler hakkında da çok şey yazabilirim. Ama çok şey yazdım da bu zamana kadar aslında. Bu yüzden, çok yazılmamış bir şey hakkında yazmak istiyorum.

 

Kendim hakkında yazmak istiyorum.

 

Hayatımda olduğu için şükrettiğim biri olarak; kendimi anlatmak istiyorum...

 

Çünkü ben, bu hayatta kendimi; kendime yegane bir yoldaş gibi gördüm hep. Kendimle ilişkimi de hep böyle tanımladım ve buna göre de inşa ettim, adım adım... Bu dünyadaki ilişkiler, biz ve bir başkası ile sınırlı değildi ki sadece. Bir ilişki daha vardı ki o da biz ve yine biz arasında olan ilişkiydi.

 

Hayır bu; kendimi kendimden ayrı bir varlık gibi görüyor olduğum anlamına gelmiyor.

 

Ben demek istiyorum ki; şu hayata geldiğimiz o ilk andan beri hayatımızda olan biri daha varsa o da kendimiz aslında!

 

Ben demek istiyorum ki;

Her anda yanımda olan oydu! Mesela, çok yalnız kaldığım anlar oldu ve o anlarda tutup da onunla konuştum ben hep, yani kendimle konuştum. Bu öyle değerli bir şey ki! Bu bir şükür sebebi!

 

Kimse yoktu bazı zamanlarda ama ben vardım, ben'im yanımda! Aklıma gelip duran o anlarda bir ben vardım. Tutup kendimi muhabbete sardım, kalktım bir kafede kendime kahve ısmarladım, yine kendimi alıp yürüyüşlere çıkardım ve başımı alıp gitme arzusu yüklendiğinde, bu beden ile tutup da bir adım attım! Daralıp da okulun dibindeki cami avlusuna kurulduğumda da yanımda ben vardım, hastaneye giderken de yanımda ben vardım!

Yani; tüm düşüncelerimi bilen de o, bana her daim katlanan da o!

Benle bir sonraki saniyeye gelen de o, tüm geçmişi yanında götüren de o!

Her şeyi ama her şeyi ilk elden bilen de o, hiçbir söze gerek kalmadan anlayan da o!

Ben benim, o da ben...

 

Ve ben mi kimim?

Sahi, ben kimim?

Ne çok düşündüm bu soruyu bu sene!

Sanki bu satırları yazacağımı önceden bilirmiş gibi, bu soruya hazırlamışım kendimi.

Ben benim, o da ben.

 

Ama kendimi anlatmak için birkaç satır gerekirse, buyurunuz!

Güler yüzlü olduğu halde çabuk öfkelenen,

Sakinliği sevdiği kadar yaşamayı da seven,

Tembelliği sevdiği kadar beynin sınırlarını keşfe çıkmaktan vazgeçmeyen,

Her şeyi sevebilecek ama hemen de sıkılabilecek bir potansiyelde olan,

Ânda kalmanın önemini bildiği kadar bir adım atmayı yaşam mottosu yapan,

Geceyi sevdiği kadar düşüncelere yakalanan ve o düşüncelerden kaçmak için bin takla attığı halde kaçamayan,

Tüm zıtlıkları bedeninde barındıran ama en nihayetinde bunları kucaklamayı öğrenmiş olan,

Yağmuru sevdiği kadar sevdasının migren ateşinde boğulan,

Resim yapmayı sevdiği kadar her zaman o sabra sahip olamayan,

Kendini tanımaya çalıştığı halde her seferinde farklı bir benliği ile tanışan,

Evinde olduğu halde hep evini arayan,

Ve bu dünyaya bir kez geldiği için öylesine ilişkileri kabul edemeyen biriyim.

Ben benim işte, yaşayan bir fani.

Tıpkı herkes gibi, kendine özgü bir fani.

 

Ben benim, o da ben.

 

Ve her daim benimle olduğu halde aklını yitirmemiş olan ben'e şükürler olsun!

 

Canım kendim;

Sevgiler, saygılar ve selamlar!

25.09.2023


Yorumlar


Hakkımda

WhatsApp Image 2024-07-26 at 10.17.38.jpeg

İnsan dediğin, esasen bir puzzle parçasını oluşturan kişiliğinin; her bir parçasını öncelikle özenle tanımalı. Ardından o parçaların kendisinin bir parçası olduğunu bilerek onları kucaklamayı öğrenmeli. Böylece, her bir parçanın esasen bir resmi oluşturmak için ne derece öneme sahip olduğunu görmeli ve yine her bir parçanın hayatındaki varlığını korumayı amaç edinmeli. Ve işte burası da benim bir puzzle parçam ve çok daha ötesi... Çünkü yazmak, bir hayatta kalma meselesi... Her hal ile yazmak ise ondan çok daha ötesi...

Kategoriler

Zaman Akışı

Abone olun;

Abone Olun!

Abone olduğunuz icin teşekkürler...

© 2022 by Herhalile

bottom of page